Dit nieuwsbericht werd toegevoegd op 17 maart 2016.

Algemene vergadering SVK. De puntjes lijn en de dunne lijn

Het Sociaal Verhuurkantoor hield zijn jaarvergadering.

Er werd gerapporteerd over de jaarwerking 2015 en het perspectief om verder te groeien werd ter goedkeuring voorgelegd in het budget 2016.

Het Sociaal Verhuurkantoor Noord-Limburg, intussen tien jaar jong, is nog lang geen afgesloten verhaal. De Algemene Vergadering zet een lijn van puntjes uit die verder moeten ingevuld worden met een verhoging van het woningtal, het accent op woonkwaliteit en een gedeelde zorg in de woonbegeleiding.

Een Algemene Vergadering die tevens oog heeft voor reflectie over een problematiek waarmee werkers en bestuur regelmatig geconfronteerd worden. De brede problematiek van dak- en thuisloosheid die verwoord wordt in het boekje 'De dunne lijn' dat door auteur Liesbeth Bergs als afsluiter van de vergadering werd voorgesteld.

Kwaliteit

De jaarwerking van het Sociaal Verhuurkantoor situeert zich in hoofdzaak rond het dagdagelijks beheer en de verhuur van 260 woningen. Aantal dat in 2015 nog met een tiental aangroeide om net zoals voor de andere gemeenten ook voor Bree richting de gestelde norm van 1,5 woning per 1000 inwoners te gaan.

Twee accenten in de SVK-werking werden medio 2015 op een studiedag in de kijker gezet: Gedeelde zorg voor kwetsbare huurders. Eerstens de aandacht voor de woonbegeleiding. Niet onontbeerlijk voor een SVK waar bij de toewijzing de prioriteit uitgaat naar de meest kwetsbare huurder.

Voorts de aandacht voor de woonkwaliteit met de screening van de basiskwaliteit bij de inhuring van de woning en verder de stimulansen naar de eigenaar wanneer vooral op vlak van energieprestatie de woning nog kan verbeterd worden.

Zo vervult het SVK niet enkel een sociale doelstelling maar is het ook een belangrijk instrument in de aanpak van de woonkwaliteit op de private huurmarkt.

en kwantiteit

Niettegenstaande het Noord-Limburgs SVK tot de grotere kantoren in Vlaanderen behoort, blijft de inschrijvingslijst onrustwekkend stijgen en kan niet aan de vraag worden voldaan. Verwacht wordt dat met de vluchtelingenstroom en een stijgend aantal erkende asielzoekers deze druk nog hoger wordt. Vandaar dat de Algemene Vergadering besliste om het aantal woningen geleidelijk met een vijftigtal uit te breiden tot een streefdoel van 2 woningen per 1000 inwoners.

De dunne lijn

Het Sociaal Verhuurkantoor biedt zo een geweldige kans om de huisvestingsvraag van sociaal zwakkeren op te nemen. Maar het is niet altijd een succesverhaal ondanks de inspanningen van de huurbegeleiding om problemen te voorkomen en op te lossen. De grens met dak- en thuisloosheid is soms een dunne lijn.

Dat beschrijft Liesbet Bergs uit Overpelt in haar schijversdebuut 'De dunne lijn'. Ze pent er haar ervaringen neer als sociaal werker in de thuislozenopvang in de jaren tachtig. 'Iedereen kan in de shit komen en er ontstaan dan schrijnende toestanden met mensen die op straat belanden en geconfronteerd worden met tal van problemen.'

De pas afgestudeerde idealistische vormingswerker wil zich inzetten voor het vermenselijken van een verzurende samenleving. Maar loopt soms met het hoofd tegen de muur, voelt zich niet altijd begrepen en gesteund door collega’s of directie. Ook hier een dunne lijn tussen de problematiek van de thuisloze en de te sterke betrokkenheid van de hulpverlener.

‘De personages in het boek zijn verzonnen en elke gelijkenis met bestaande toestanden is toeval’ verwittigt de auteur vooraleer ze haar verhaal start. Toch staat het verhaal niet heel ver af van de realiteit, roept herkenbare situaties op en dwingt tot nadenken.

Meer info over het boek 'De dunne lijn'  bij uitgeverij de Boekscout